Ubi Caritas

Het godgewijde leven heeft de laatste decennia een grondige veranderling ondergaan. Na het moeizame hervinden van een evenwicht na Vaticanum II, werden orden en congregaties in West-Europa geconfronteerd met een versnelde veroudering en uitdunning van de rangen mede door het uitblijven van nieuwe roepingen. Tegelijk werden ze beïnvloed door een vlug voortschrijnende secularisatie die een ontkerkelijking tweegbracht. Heel wat terreinen die voorheen exclusief aan de religieuzen toekwamen in de pastoraal, het onderwijs en de zorgverlening werden eerst gedeeld en daarna volledig door de leken overgenomen. Alleen zij die bereid waren mee te evolueren in hernieuwde trouw aan hun charisma, zijn deze strijd aan het overleven. Nieuw perspectieven bieden zich aan en nieuwe klemtonen worden gelegd. Nog nooit hebben religieuze gemeenschappen zo sterk met leven, overleven en sterven te maken gehad en de vragen over het toekomstige beeld van het godgewijde leven op de drempel van het nieuwe millennium waren dan ook pertinent. Het is vanuit deze achtergrond dat de auteur zijn eigen ervaringen en bedenkingen wil delen met hen die net zoals hij positief bekommerd zijn. Hij maakt gebruik van de recente visies op het godgewijde leven die hij overzichtelijk aanbiedt. Tegelijk gaat hij op zoek naar wegen die vernieuwend kunnen klinken. Maar ook voor de oudere religieuzen heeft hij een boodschap terwijl de blijvende zorg voor de roepingenpastoraal en het delen van het charisma met leken blijft klinken. Een boek geschreven vanuit een diep geloof, een vaste hoop en met een vurige liefde. Ubi Caritas...