Marion Bloem (Arnhem, 24 augustus 1952) is een Nederlandse schrijfster en filmmaakster.

Bloem werd geboren als tweede dochter in een gezin van vier kinderen. Haar Indisch-Nederlandse ouders waren in 1950 uit Indonesië gekomen. Haar vader was een van de overlevenden van de Junyo Maru. Bloem volgde de HBS te Amersfoort en ging in 1971 in Utrecht psychologie studeren. In 1977 studeerde zij af in de klinische psychologie. In 1993 ontving zij de E. du Perronprijs voor haar hele oeuvre.

Ze debuteerde als literair schrijfster in 1976 met De overgang, maar had sinds 1972 al kinderboeken gepubliceerd, waaronder Matabia, over de aanpassing van een Indisch meisje in Nederland in de jaren vijftig, dat bekroond werd met de Ibby Prijs en de Tiger Award en vertaald werd in het Japans en in het Duits. Bij het grote publiek brak ze in 1983 door met haar literaire debuut Geen gewoon Indisch meisje. Daarna volgden vele romans, die vaak met de Nederlands Indische geschiedenis te maken hebben of met het migrantenbestaan in Nederland. In 2010 publiceerde de Stichting Herdenking samen met het Indisch Herinneringscentrum ter gelegenheid van 65 jaar bevrijding haar gedicht Geen Requiem (over de Indische Nederlander tijdens de Tweede Wereldoorlog) in een gratis verspreid boekje.

Bloem maakte korte speelfilms. De Tovenaarsleerling (1986) ontving de Cinekid Award en daarnaast diverse nominaties. Bloem maakte twee lange documentaires. Haar documentaire Het land van mijn ouders draaide met zeven kopieën zeven weken in de bioscoop en stond maandenlang op de toptienlijst van bioscoopfilms. Bloem maakte televisieprogramma's waaronder voor IKON televisie het satirische multiculturele programma Screentest (1985) en samen met haar man Ivan Wolffers (scenario) regisseerde ze voor de VPRO de televisieserie Cursus voor beginners in de liefde (1988).

In 2007 begon Bloem met de productie van haar eerste bioscoopfilm. De film was getiteld Ver van familie en was gebaseerd op haar gelijknamige roman. Ver van familie speelt zich af in Nederland en in Amerika omstreeks 1986. Hoofdrolspeelsters zijn Terence Schreurs en Anneke Grönloh. Bloem schreef het scenario en deed de regie. De film ging op 14 september 2008 in première op het Internationaal filmfestival "Film by the sea" te Vlissingen en draaide in de winter van 2008 en 2009 in de Nederlandse bioscoop. Ten tijde van de première verscheen er een filmeditie van de roman. Filmmuziek is o.a. van Alex Britti. De film werd in drie delen uitgezonden op televisie in augustus 2010. Bloem maakte een korte bioscoopversie die in première ging op het festival Cinemasia, op 30 mei 2010.

Bloem schreef samen met Paul Kil het non-fictieboek Als je man verandert over prostaatkanker dat in april 2010 bij Bert Bakker verscheen.

Ook is Marion Bloem actief als beeldend kunstenaar. Ze exposeert haar schilderijen regelmatig zowel in Nederland als België.Voor Matchboox illustreerde zij een tiental boekjes die in september 2010 op de markt verschijnen.

In 2004 maakte zij zich sterk voor het lot van de asielzoeker in Nederland en begon ze met onder anderen Ivan Wolffers en Katrien de Klein de stichting Een Royaal Gebaar. Deze internetactie had veel succes en zorgde (mede dankzij het boek Een Royaal Gebaar) voor meer aandacht voor de problematiek van de 26.000 asielzoekers die 4 jaar of langer in Nederland woonden zonder verblijfsstatus. Bloem hield zich hier tot halverwege 2006 fulltime mee bezig.

Bloem woont sinds 1971 samen met de arts en schrijver Ivan Wolffers. Hun zoon Kaja Wolffers is regisseur. Bloem publiceerde columns over haar grootmoederschap in 2006. In februari 2011 verscheen de roman Meer dan Mannelijk, in 2012 vierde zij haar 40-jarig jubileum als auteur met de verschijning van haar grote familieroman Een meisje van honderd.

Bron: Wikipedia