Ze gaf 21 jaar lang les in Regina Pacis te Tongeren. In 1999 werd ze onverwacht senator. Ze legde zich toe op de medisch-ethische dossiers. Na twee legislaturen in de Belgische Senaat (1999-2007) trok ze naar Salamanca (Spanje) om er Castiliaans te studeren. Tussen 2009 en 2014 was ze directeur bij het Humanistisch Verbond en ze verhuisde van Hoepertingen, een dorp in Zuid-Limburg, naar Antwerpen, de geboortestad van haar vader. In april 2014 vroeg Open Vld haar om voor hen de ethische dossiers op te volgen als adviseur ethische thema’s.

Als medeoprichter en vrijwilliger is ze al jarenlang actief bij LEIF en LEIF Antwerpen. In 2013 kreeg ze de LEIF time Achievement Award voor haar blijvende inzet voor een waardig levenseinde. Ze wordt vaak gevraagd voor lezingen en infosessies over ethische thema’s waaronder het levenseinde en euthanasie.

Tijdens haar studies in Salamanca begon ze op vraag van enkele vrienden met het neerschrijven van haar belevenissen. Haar vertelsels hebben altijd een bodem van realiteit, zijn altijd zij het gedeeltelijk, autobiografisch. Maar ze verworden tot zoveel meer. Een zekere maatschappijkritiek, veel tristesse en een portie passie zijn nooit ver weg.