Didelez droomde er in het eerste leerjaar van om brandweerman te worden. In het tweede jaar zag hij in dat hij maar beter schrijver kon worden en zette zich aan het schrijven van een boek. Dat bleek niet zo eenvoudig te zijn, maar Didelez liet de moed niet zakken en besloot later om leraar Nederlands te worden. Op die manier kon hij toch veel met taal bezig zijn. Tijdens zijn legerdienst slaagde hij er in om een boek te voleindigen, maar pas jaren later werd zijn droom verwezenlijkt: uitgeverij Heideland-Orbis gaf zijn verhalenbundel Moordende verhalen uit. Zijn goede en vooral minder goede ervaringen met uitgeverijen zou Didelez later bundelen in het Zwartboek uitgeverijen. Van het schrijven voor volwassenen had Didelez even zijn bekomst. Op aanraden van zijn jeugdvriend en collega-schrijver Patrick Bernauw begon hij jeugdboeken, toneel, hoorspelen en scenario's te schrijven. Dat bleek een goede keuze te zijn. In 1988 werd zijn jeugdboek Raspoetin bekroond met Trofee van de Grote Jury voor het beste Vlaamse misdaadverhaal. 

Met het collectief Plots (Didelez, Bernauw en Freek Neirynck) bewerkte hij zelfs twee boeken - Raspoetin en De schat van Orval - tot een langspeelfilm, waarvoor echter nog geen producent gevonden werd. Verder bleef hij ook heel actief voor televisie en toneel. 

In 1995 besloot Didelez om zijn baan als leraar op te geven om zich helemaal aan het schrijven te kunnen wijden. Hij behoudt nog wel het contact met de scholieren door zijn schoollezingen voor basis- en secundair onderwijs. 

Didelez huwde in 1976 met Mieke Huysmans en heeft samen met haar drie kinderen.

Bron: Wikipedia