Do van Ranst schrijft kinder- en jeugdboeken omdat hij kinderen en jongeren graag iets vertelt . Hij debuteerde in 1999 met Boomhuttentijd een verhaal over zelfmoord, rouw en verdriet. Hij was toen vijfentwintig. Later volgde Zeven zinnen en een zoeneen speels verhaal over een jong meisje dat voor de eerste keer moet zoenen op de planken. Het succesrijke boek kreeg twee vervolgen: Een pruik en paarse lippen en Hoge hakken en een hoed.

"Mijn bed is een boot" gaat over een jongen die met zijn moeder de dood van zijn vader verwerkt. Een boek ook over thuiskomen en het verleden af en toe vergeten. In Mijn hondenjongen, dat bekroond werd door de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderenstaat verliefdheid centraal.

Met zijn manuscript Mijn vader zegt dat we levens redden won Do van Ranst de Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek 2004. Het is een vrij bizar verhaal in een ongewoon decor over jonge mensen in een huis in een bocht van een doodlopende weg, waar om de haverklap een auto de gevel ramt. Dat zorgt voor ongewone ontmoetingen. Het is een verhaal over jongeren en hun wereld. Het taalgebruik is sober en poëtisch. Het boek kreeg een Duitse vertaling, door Andrea Kluitmann met als titel Wir retten Leben, sagt mein Vater en won de Jugendbuchpreis op de Frankfurter Buchmesse 2007. Citaat"Soms beeld ik me in hoe een auto onze gevel ramt en dat de chauffeur een jongen is van een jaar of zeventien. Achttien of negentien mag ook, want ik ben zelf vijftien. Dan beeld ik me in dat hij heel erg bloedt uit zijn voorhoofd, net boven zijn wenkbrauw. Mijn vader heeft hem uit de auto gesleept en op de bank gelegd. Ik heb in de keuken een vaatdoek natgemaakt en dep zijn wond. De jongen komt stilaan bij zijn positieven en glimlacht naar me. Mijn vader heeft de dokter laten komen omdat de diepe snee in zijn voorhoofd genaaid moet worden. De jongen blijft weken op onze bank liggen om bij te komen. De snee net boven zijn wenkbrauw blijft waarschijnlijk een litteken, maar dat geeft niet omdat ik zeg dat ik dat wel sexy vind, zo'n litteken net boven je wenkbrauw. De jongen heet Benjamin, Bernie of Brad omdat ik namen met een b de mooiste vind."

Behalve schrijven heeft Do van Ranst nog twee passies: theater en muziek. Hij staat niet alleen zelf op de planken, maar is ook actief betrokken bij kindertoneelgroep uit Hamme, KinderkunstVEEG! waarvoor hij diverse stukken schreef. Verder is hij visual merchandiser bij een bekend kledingbedrijf.

Do heeft nu ook een vervolg klaar op "Hoge hakken en een hoed" . Dit zal het laatste deel worden van deze serie. 

Bron: Wikipedia.