Zelfanalyse

Karen Horney (1885-1952) geldt als een der origineelste en invloedrijkste denkers over de moderne psychologie. Zij behoorde tot de eerste vrouwelijke psychoanalytici ter wereld en wordt gezien als grondlegster van de feministische psychologie. Haar faam als kritisch pleitbezorgster van de psychoanalyse steeg snel, zeker nadat ze afstand had genomen van de klassieke leer van Freud. Zo stelde Horney dat psychische problematiek niet in de eerste plaats wordt veroorzaakt door trauma’s uit de kindertijd, maar door verstoorde relaties met anderen en met het eigen zelf.



In haar klassiek geworden boek «Zelfanalyse» zet Horney haar baanbrekende visie uiteen op de mogelijkheden van het doorgronden van de eigen psychische problemen door psychoanalytische technieken toe te passen op jezelf. Zo bespreekt ze het zelf begrijpen van de eigen vrije associaties, het verschil tussen incidentele en systematische zelfanalyse, alsook de verwachtingen die men van zelfanalyse mag hebben. Zelfanalyse is een manifest van een «menselijke» visie op neurosen, die uitgaat van genezing en persoonlijke groei.

Dit werk vormt zo een fundament onder Horneys visie dat de mens geen slachtoffer is van blinde driften, maar in staat is zelf te werken aan de eigen problemen. Haar conclusie heeft nog niets aan belang ingeboet: «Het leven is ontwikkeling en groei – en de analyse is een van de middelen die ons als mensen in dit proces kunnen helpen.»



«Horneys ideeën zijn niet alleen helder en overtuigend, maar nog altijd hoogst actueel.» – PSYCHOLOGY TODAY



«Zeer aanbevolen voor iedereen die zich wil verdiepen in het vraagstuk van persoonlijke groei.» – AMERICAN PSYCHOLOGIST