Met de introductie van woonuitbreidingsgebieden in het spectrum van bestemmingen wilde de toenmalige regering een antwoord bieden op een welbepaalde vrees: de vrees dat de beperking van de bouwgronden in de gewestplannen aanleiding zou geven tot schaarste in het aanbod en dus hogere bouw- en grondprijzen.
Met de gewestplannen werden de bouwmogelijkheden dan ook ernstig beperkt, terwijl voorheen in principe overal kon worden gebouwd. Bovenop de reële woonbehoefte werd bij de opmaak van de eerste gewestplannen daarom een overaanbod aan bouwgrond gecreëerd. Zo ontstonden de woonuitbreidingsgebieden.
Initieel was het de bedoeling van de regering om het aansnijden van die gebieden sterk in de hand te houden. In de praktijk bleek echter dat ze in sneltempo werden ontwikkeld. Er volgden door de jaren heen via toelichtingen, richtlijnen en omzendbrieven bijkomende voorwaarden voor de ontwikkeling ervan.
Tegelijkertijd is er ook de rechtspraak die bijkomende voorwaarden verbindt aan het ontwikkelen van woonuitbreidingsgebieden. De combinatie van al die normen en voorwaarden heeft door de jaren heen tot een onoverzichtelijk kluwen geleid.
In dit boek bespreken de auteurs uitvoerig de ontwikkelingsmogelijkheden in woonuitbreidingsgebieden volgens de huidige regelgeving.
We publiceren alleen reviews die voldoen aan de voorwaarden voor reviews. Bekijk onze voorwaarden voor reviews.