Een glimp van de verschillende gestalten van die grillige ziekte die zo stil aanwezig is in het hart van onze samenleving, parkinson.
Nog voor zijn vijftigste kreeg universitair docent Saul Banner de diagnose parkinson. Sindsdien heeft hij een onbestendig leven geleid. We zien hem hier midden in de chaos van zijn ziektegeschiedenis, vol verlangen naar een toekomst waarin het vertrouwde patroon van het heden niet eindeloos wordt herhaald.
Fotografe Dana Stromberg, een vriendin van Saul, kijkt terug op hun ontmoetingen in het appartement dat Saul eens in een aanval van razende woede kocht om zijn gezin en zijn dorp te ontvluchten, zijn vrijplaats. Daar beleefde ze zijn parkinson samen met hem, als zijn kameraad en bondgenoot. Totdat hij zijn huis moest opgeven.
Wat voelde ik me snel vertrouwd met zijn parkinson, die eerste keer, toen hij op me toe schuifelde door de gang, zijn hoofd gebogen, zijn knieën gebogen, zijn armen tegen zich aan gedrukt, een man in een toestand van krimp maar met fonkelende ogen!