Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
«La niña se llama Mélodie. Hace tiempo, antes de que Mélodie naciera, su guapa madre había intentado componer música. Mélodie tiene diez años y trata de comerse un bocadillo, cuyas dos mitades separa y contempla el jamón húmedo y rosa, con un repulsivo brillo verde grisáceo por encima. A su alrededor, en la hierba seca y los árboles agostados, los grillos y los saltamontes hacen ese ruido que acostumbran, no con la voz (a Mélodie le han dicho que no tienen voz), sino con el cuerpo, al frotar una parte contra otra. En ese lugar, piensa Mélodie, todo está vivo, aletea y va de aquí para allá; tiene miedo de que uno de esos insectos se pose de pronto en el bocadillo o en la pierna o se le enrede en el pelo».