Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 20,95

+ 41 punten

Levering 1 à 4 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

In januari gratis thuislevering in België (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

Francisco Brines (Oliva, 1932) es un nombre central de nuestra poesía. Miembro de la Generación del 50 y galardonado con el Premio Cervantes 2020, su obra oscila entre el canto al paraíso perdido y la sabia aceptación de los dones terrestres, la melancolía ante el paso del tiempo y el gozo de la hora presente. Esta antología, preparada por el poeta y crítico Dionisio Cañas, recoge una amplia selección de una obra serena y coherente que parte de una intensa conciencia elegíaca -expresada en Las brasas (1960), su primer libro, en elegantes endecasílabos blancos- para culminar, en El otoño de las rosas (1986) y La última costa (1995), en una escritura grave y sentenciosa, capaz de apresar la belleza del declive y el asentimiento ante la llegada de la muerte. Nacida de la mezcla de intuición y pensamiento, la poesía de Brines se alimenta de contrarios que, justamente por serlo, hacen girar sin descanso los polos de la muerte y la vida, el deseo y el desencanto, la memoria y el olvido, la infancia y la senectud, el esplendor del cuerpo joven y el acabamiento de esa juventud. También aparece la naturaleza -ese Mediterráneo que se extiende desde la Grecia del amor hasta su Valencia natal-, que es el telón de fondo, siempre renovado, del lento ingreso del poeta en la nada. Carlos Barral declaró al publicarse El otoño de las rosas que su autor era ya 'un clásico'. El tiempo no ha hecho sino confirmar su juicio, abriendo esta poesía a nuevas generaciones de lectores que han encontrado en ella consuelo y conocimiento.