Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 63,45

+ 126 punten

Levering 2 à 3 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

In januari gratis thuislevering in België (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

In The Rhetoric of Purity, Mark Cheetham explores the historical and theoretical relations between early abstract painting in Europe and the notion of purity. For Gauguin, Serusier, Mondrian and Kandinsky - the pioneering abstractionists whose written and visual works Cheetham discusses in detail - purity is the crucial quality that painting must possess. Purity, however, was itself only a password for what Cheetham defines as an 'essentialist' philosophy inaugurated by Plato's vision of a perfect, non-mimetic art form and practised by the founders of abstraction. The essentialism of late nineteenth-century French discussion of 'abstraction', Cheetham argues, also infects the work of Mondrian and Kandinsky. These visions of abstraction are central to the development of Modernism and are closely tied to the philosophical traditions of Plato, Hegel and Schopenhauer. As a conclusion, Cheetham provides a postmodern reading of Klee's rejection of the rhetoric of purity and claims that Klee's refusal speaks to contemporary concerns in visual theory and culture. By acting as an antidote to the seductive appeal of purity in art and society, Cheetham's final critique of the trope of purity seeks to preserve the possibility of visual discourse itself.