Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending (in België) aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending (in België) aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 175,95

+ 351 punten

Levering 1 à 2 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

In januari gratis thuislevering in België (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

Focusing on European tragicomedy from the early modern period to the theatre of the absurd, Verna Foster here argues for the independence of tragicomedy as a genre that perceives and communicates human experience differently from the various forms of tragedy, comedy, and the drame (serious drama that is neither comic nor tragic). Foster posits that, in the sense of the dramaturgical and emotional fusion of tragic and comic elements to create a distinguishable new genre, tragicomedy has emerged only twice in the history of drama. She argues that tragicomedy first emerged and was controversial in the Renaissance; and that it has in modern times replaced tragedy itself as the most serious and moving of all dramatic genres. In the first section of the book, the author analyzes the name 'tragicomedy' and the genre's problems of identity; then goes on to explore early modern tragicomedies by Shakespeare, Beaumont and Fletcher, and Massinger. A transitional chapter addresses cognate genres. The final section of the book focuses on modern tragicomedies by Ibsen, Chekhov, Synge, O'Casey, Williams, Ionesco, Beckett and Pinter. By exploring dramaturgical similarities between early modern and modern tragicomedies, Foster demonstrates the persistence of tragicomedy's generic markers and provides a more precise conceptual framework for the genre than has so far been available.