Wil je zeker zijn dat je cadeautjes op tijd onder de kerstboom liggen? Onze winkels ontvangen jou met open armen. Nu met extra openingsuren op zondag!

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Wil je zeker zijn dat je cadeautjes op tijd onder de kerstboom liggen? Onze winkels ontvangen jou met open armen. Nu met extra openingsuren op zondag!

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 29,95

+ 59 punten

Levering 1 à 2 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

Gratis thuislevering vanaf € 30 (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

A penetrating new reading of Murnau's classic silent film that shows its transitional status, both historically and stylistically, while emphasizing its innovative camerawork and the ethical stakes of its story.

An undisputed masterpiece of silent cinema, F. W. Murnau's The Last Laugh (1924) stars the larger-than-life Emil Jannings as a proud hotel porter who is demoted to lowly washroom attendant. One worker's misfortune becomes a tragic turning point in a social drama as much about the struggling Weimar Republic, which had just overcome several years of social, political, and economic instability, as about its working-class citizens. At once clinging to the symbols of the old order while helplessly thrust into an unforgiving modern world, Jannings's fallen porter embodies the contradictions of this transitional moment for the young democracy. Samuel Frederick shows us that Murnau's film is similarly transitional: born at the crossroads between the Expressionist style of the early 1920s and the emerging aesthetics of New Objectivity, it is both soberly realistic and oneirically distorted. With only one intertitle, The Last Laugh's flow of images is complemented by cinematographer Karl Freund's innovative mobile camera, which, "unchained" from the tripod, swims effortlessly through the film's different urban spaces. Here, inanimate objects become charged with potency and architecture is animated, conveying both allure and danger. Frederick's incisive analysis of the film foregrounds the visual dynamism of its technological and aesthetic experimentation while also pursuing the ethical implications of its central figure's downfall.