Wil je zeker zijn dat je cadeautjes op tijd onder de kerstboom liggen? Onze winkels ontvangen jou met open armen. Nu met extra openingsuren op zondag!

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Wil je zeker zijn dat je cadeautjes op tijd onder de kerstboom liggen? Onze winkels ontvangen jou met open armen. Nu met extra openingsuren op zondag!

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 217,95

+ 435 punten

Levering 2 à 3 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

Gratis thuislevering vanaf € 30 (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

The Art of Complicity in Martial and Statius examines the relationship between politics and aesthetics in two poets from the reign of Domitian. Gunderson offers a comprehensive overview of the Epigrams of Martial and the Siluae of Statius. The praise of power found in these texts is not something forced upon these poems, nor is it a mere appendage to these works. Instead, power and poetry as a pair are a fundamental dyad that can and should be traced throughout the two collections. It is present even when the emperor himself is not the topic of discussion.

In Martial the portrait of power is constantly shifting. Poetic play takes up the topic of political power and 'plays around with it'. The initial relatively sportive attitude darkens over time. Late in the game we have ecstasies of humiliation. After Domitian dies the project tries to get back to the old games, but it cannot. Statius' Siluae merge the lies one tells to power with the lies of poetry more generally. Poetic mastery and political mastery cannot be dissociated. The glib, glitzy poetry of contemporary life articulates a radical modernism that is self-authorizing, and so complicit with a power whose structure it mirrors.

What does it mean to praise praise poetry? To celebrate celebrations? Gunderson's discussion opens and closes with a meditation upon the dangers of complicit criticism and the seductions of a discourse of pure art in a world where the art is anything but pure.