Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
In So Much Wasted, Patrick Anderson analyzes self-starvation as a significant mode of staging political arguments across the institutional domains of the clinic, the gallery, and the prison. Homing in on those who starve themselves for various reasons and the cultural and political contexts in which they do so, he examines the diagnostic history of anorexia nervosa, fasts staged by artists including Ana Mendieta and Marina Abramovic, and a hunger strike initiated by Turkish prisoners. Anderson explores what it means for the clinic, the gallery, and the prison when one performs a refusal to consume as a strategy of negation or resistance, and the ways that self-starvation, as a project of refusal aimed, however unconsciously, toward death, produces violence, suffering, disappearance, and loss differently from other practices. Drawing on the work of Martin Heidegger, Sigmund Freud, Giorgio Agamben, Peggy Phelan, and others, he considers how the subject of self-starvation is refigured in relation to larger institutional and ideological drives, including those of the state. The ontological significance of performance as disappearance constitutes what Anderson calls the "politics of morbidity," the embodied, interventional embrace of mortality and disappearance not as destructive, but rather as radically productive stagings of subject formations in which subjectivity and objecthood, presence and absence, and life and death are intertwined.