Sirius

Honderd fabels. Honderd hondse dagen. Een gevaarlijke reis. Je moet ontsnappen aan je redders. Een bittere tocht op zoek naar een thuis. Een thuis waar je alleen welkom bent als underdog. Dat is je talent, opkijken, gehoorzamen, zelfs je gevoeg doe je op commando. Is dat waar je alles voor opgegeven hebt? Je haat je eigen geluk. Hoe is het om te leven in een wereld die je niet verstaat? Om zoveel te voelen waar geen woorden voor bestaan? Om schaamteloos je behoeften te volgen in een keurige stad vol verbodsborden? Alleen met galgenhumor kun je overleven. Alles rijgt zich aaneen tot een lucide droom, een nachtmerrie overdag, vol indrukken, muziek, krantenflarden, delicatessen, shit, sirenes, rook, haat en overlevingsdrang. Je begint steeds beter te snappen dat wij elkaar niet begrijpen.



‘Geen haven wil ons hebben. Als we aanmeren leggen ze ons aan de ketting. We dobberen in ons eigen rottende vocht met onze klittende lange haren, lange nagels, kale ballen, kwijlende lippen en hondenasem.

De autoriteiten vrezen voor hun dochters, straks komen wij daar aanrennen, roedel hijgende zeeschuimers, springen tegen hen op, duwen onze natte neus in hun kruis. Straks halen ze ons nog aan. Wie weet wat voor ziekten we bij ons dragen. Maar we doen niks hoor, we willen alleen maar spelen. We ruiken hoe ze zich voelen. En zij kunnen precies zien hoe wij zijn. Daarom mogen we niet van boord.

Pas als iemand met ons wil trouwen mogen we aan wal komen.

Pas als een god zich aan zijn altaar over ons ontfermt, mag niemand onze haren meer krenken.

Anders moeten we naar het asiel.’



Hanz Mirck (1970) is schrijver, dichter, podiumkunstenaar, leraar Nederlands en docent aan de Schrijversvakschool. Met 'Wegsleepregeling van kracht' won hij de J.C. Bloemprijs en 'Het geluk weet niets van mij' werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. Hij was stadsdichter van Zutphen en Apeldoorn en schreef actualiteitsgedichten voor de VPRO- en EO-radio. 'Sirius' is zijn tiende boek. De titel verwijst naar de helderste ster van het sterrenbeeld Grote Hond.



‘Erg mooi van taal, steady in opbouw en samenhang, actueel.’

— Anne Vegter



Hanz Mirck laat de miskende superheld die in elk van ons sluimert schitteren.’

— Thomas Möhlmann