Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
If we read Shakespeare assuming that he is a consummate artist producing nothing but flawless masterpieces, then we have to account for anything which is inconsistent with that assumption by saying it is an intended part of the deep design. Mr French asks whether Shakespeare wasn't sometimes frankly opportunist, or couldn't see clearly what he wanted to say, or, having seen it, couldn't bring himself to face its consequences. Hamlet in particular is a failure for reasons which have nothing to do with the hero's famous 'psychology'; Lear is much more disturbing than the redemptivists make it; Othello comes close to being a melodrama; while Antony wavers dangerously in tone and in the seriousness of Shakespeare's involvement. This is not a simple devaluation of the national literary institution. It is a patient attempt at open-mindedness, based on a sense of Shakespeare as profoundly original but also human and therefore fallible.