Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Een intiem portret van Susan Sontag en haar invloed op een jonge schrijfster. Sigrid Nunez deelt herinneringen aan een buitengewone vrouw die intellect en passie uitstraalde.
Sigrid Nunez omschrijft in de roman ‘Sempre Susan’ haar kennismaking met de legendarische essayist en intellectueel Susan Sontag. Deze stelde Nunez voor aan haar zoon, de schrijver David Rieff, met wie Nunez een relatie kreeg. Algauw trok ze bij hem in, in de woning die Rieff en Sontag deelden. Sontag zei daarover tegen Nunez: ‘Wie zegt dat we moeten leven als alle anderen?’ Sontag zou Nunez, die mettertijd een succesvol schrijfster werd, diepgaand beïnvloeden. Ze stak de mensen om haar heen als vanzelf aan met haar vele culturele en intellectuele passies. In deze indringende, intieme herinneringen, die ruim zes jaar na Sontags dood verschenen, benoemt Nunez haar dankbaarheid voor het feit dat ze al jong ‘iemand die zo’n verheven, niet-ironische kijk had op het beroep van schrijver’ als voorbeeld heeft mogen hebben.