Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Recorded and transcribed throughout the 1960s, Carla Lonzi's Self-portrait ruptures the linear tradition of art-historical writing. Lonzi first abolishes the role of the critic, her own, seeking change over self-preservation by theorising against the act of theorising. This is the voice of feminist experimentalism in Italian art and literature, and here Lonzi speaks for herself in English. Self-portrait montages her verbatim conversations with fourteen prominent artists working at the time, all men except one. Lonzi's vital feeling that it was impossible to respond professionally to the political and existential problems embedded in the production and distribution of artworks drives the book's contingent structure. Artmaking struck Lonzi as the invitation to be together in a humanly satisfying way. This first English translation brings Lonzi's final work of criticism before her break with 'art' to an international audience. Her uncompromising enactment and pragmatic drop-out discontinues the narration of postwar modern art in Italy and beyond.