Rozen in de knop

Tegenover de eigentijdse kunst heersen overwegend reacties van onwennigheid tot vijandigheid. Toch is het fenomeen er en blijft het de opdracht zich er over te bezinnen.
Rozen in de knop reflectereert over de kunst van 1970 tot heden. Aan de hand van een aantal concrete werken dialogeert de auteur met deze kunst.
Het “metafysische” is de grote leidraad door het boek. Ons tijdperk heeft zichzelf uitgeroepen tot postmetafysisch. Een eerste vraag is: wat betekent dat? Het blijkt dat de kunst met al haar vezels verbonden is met dit einde van de metafysica. Zij werpt derhalve een verhelderend licht op wie wij thans zijn. En niet alleen dat. De hedendaagse kunst draagt zelf actief bij tot de bevrijding van eenduidige denkwijzen en waarheden. Maar is een postmetafysische mens wel mogelijk of wenselijk? Een kunst die zich blijvend wil handhaven in het ametafysische, is wellicht tenslotte uitzichtloos. Net zoals een a-metafysiche cultuur onleefbaar zou kunnen zijn. Mogelijk ligt de toekomst erin dat het metafysische, na de dood van de metafysica, opnieuw voorzichtig een weg kan zoeken. Ook daarvan zijn zekere sporen te ontdekken in de actuele kunst. Geven we die een kans of blijven we liever volharden in de “metafysische paranoia” die het Westen kenmerkt?

Uit de inhoud:
Proeve van onenigheid – Eet nooit je eigen kinderen op (en natuurlijk ook je ouders niet) – B van Berlin – Esthetica van de verleiding.