Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Rainer Werner Fassbinder vivió y rodó rápido. Para Jean-Luc Godard, uno de los cineastas que más admiraba el director de La ley del más fuerte, Fassbinder hizo él solo lo esencial del Nuevo Cine Alemán. Quizá sea exagerado, porque Wim Wenders o Werner Herzog también contribuyeron de forma importante a la creación de una innovadora cinematografía alemana en los años setenta. Pero la rabia y la contundencia con la que Fassbinder construyó su filmografía no tiene parangón en el cine europeo. Hizo treinta y nueve películas entre 1969 y 1982, más dos cortometrajes previos en 1966. Dirigió también dos series de televisión y una de ellas, Berlin Alexanderplatz, es hoy un referente de la ficción catódica europea.