Wil je zeker zijn dat je cadeautjes op tijd onder de kerstboom liggen? Onze winkels ontvangen jou met open armen. Nu met extra openingsuren op zondag!

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Wil je zeker zijn dat je cadeautjes op tijd onder de kerstboom liggen? Onze winkels ontvangen jou met open armen. Nu met extra openingsuren op zondag!

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 22,45

+ 44 punten

Uitvoering

Levering 2 à 3 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

Gratis thuislevering vanaf € 30 (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Prijzen

Pulitzer Prize (Poetry) 2021

Winnaar
Stonewall Book Award (Literature) 2021

Geprezen
National Book Awards (Poetry) 2020

Geprezen

Omschrijving

WINNER OF THE 2021 PULITZER PRIZE IN POETRY

FINALIST FOR THE 2020 NATIONAL BOOK AWARD FOR POETRY
Natalie Diaz's highly anticipated follow-up to When My Brother Was an Aztec, winner of an American Book Award

Postcolonial Love Poem is an anthem of desire against erasure. Natalie Diaz's brilliant second collection demands that every body carried in its pages--bodies of language, land, rivers, suffering brothers, enemies, and lovers--be touched and held as beloveds. Through these poems, the wounds inflicted by America onto an indigenous people are allowed to bloom pleasure and tenderness: "Let me call my anxiety, desire, then. / Let me call it, a garden." In this new lyrical landscape, the bodies of indigenous, Latinx, black, and brown women are simultaneously the body politic and the body ecstatic. In claiming this autonomy of desire, language is pushed to its dark edges, the astonishing dunefields and forests where pleasure and love are both grief and joy, violence and sensuality.

Diaz defies the conditions from which she writes, a nation whose creation predicated the diminishment and ultimate erasure of bodies like hers and the people she loves: "I am doing my best to not become a museum / of myself. I am doing my best to breathe in and out. // I am begging: Let me be lonely but not invisible." Postcolonial Love Poem unravels notions of American goodness and creates something more powerful than hope--in it, a future is built, future being a matrix of the choices we make now, and in these poems, Diaz chooses love.