Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Post-Propaganda is het derde deel van de essayreeks van het Fonds BKVB.
Het essay Post-Propaganda is geschreven door beeldend kunstenaar Jonas Staal. Uitgangspunt van zijn betoog is de diepgewortelde relatie tussen het kunstinstituut en de politiek, een relatie die door beide partijen ontkend wordt. Het kunstinstituut weigert daardoor zijn vermeende autonomie ter discussie te stellen en zijn functioneren te beschouwen vanuit politiek-ideologische belangen. Omgekeerd weigert de politiek haar onhoudbare neutrale positie ten opzichte van de kunsten op te geven, en blijft zij ondanks vergaande directe financiële en inhoudelijke bemoeienis het ideaal van een 'vrije' en 'onafhankelijke' kunst in stand houden. Daarmee ontkent de politiek haar directe verantwoordelijkheid en macht als feitelijke opdrachtgevers van het kunstinstituut. Een centrale vraag in het essay is wat nu precies de politieke belangen zijn die bemoeienis met de kunsten voortbrengt, en, daaraan gekoppeld: hoe functioneert de beeldende kunst vandaag de dag als propaganda-instrument van de politiek? Wat zijn de ideologische grondslagen die de hedendaagse kunst een gezicht moet geven?
Jonas Staal wil met dit manifest de discussie over kunst en politiek verder aanzetten en pleit daarbij voor een wezenlijk gepolitiseerde kunst en een artificatie van de politiek. Zijn doel is beide partijen te verplichten zich de macht over de vorming, beleving en uitvoering van de democratie weer publiekelijk toe te eigenen en deze uit te dragen.
Jonas Staal (1981) studeerde monumentale kunst in Enschede en in Boston. Zijn werk behelst interventies in de publieke ruimte, tentoonstellingen, lezingen en publicaties. In alle gevallen betrekt hij zich hierbij nadrukkelijk met politieke onderwerpen en ontwikkelingen.