Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 101,95

+ 203 punten

Levering 2 à 3 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

In januari gratis thuislevering in België (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

A former student and collaborator of Jacques Derrida, Catherine Malabou has generated worldwide acclaim for her progressive rethinking of postmodern, Derridean critique. Building on her notion of plasticity, a term she originally borrowed from Hegel's Phenomenology of Spirit and adapted to a reading of Hegel's own work, Malabou transforms our understanding of the political and the religious, revealing the malleable nature of these concepts and their openness to positive reinvention.

In French to describe something as plastic is to recognize both its flexibility and its explosiveness-its capacity not only to receive and give form but to annihilate it as well. After defining plasticity in terms of its active embodiments, Malabou applies the notion to the work of Hegel, Heidegger, Levinas, Levi-Strauss, Freud, and Derrida, recasting their writing as a process of change (rather than mediation) between dialectic and deconstruction. Malabou contrasts plasticity against the graphic element of Derrida's work and the notion of trace in Derrida and Levinas, arguing that plasticity refers to sculptural forms that accommodate or express a trace. She then expands this analysis to the realms of politics and religion, claiming, against Derrida, that "the event" of justice and democracy is not fixed but susceptible to human action.