Ondanks alle aandacht voor pesten in het lager en middelbaar onderwijs, bleef pestgedrag tussen studenten uit het hoger onderwijs tot nu toe onderbelicht. Velen gaan er immers van uit dat pesten na het middelbaar onderwijs als vanzelf ophoudt. De meeste hogescholen en universiteiten beschikken dan ook niet over een consistent preventief (cyber)pestactieplan. Wanneer (cyber)pestproblemen de kop opsteken, vallen scholen vaak terug op het bestaande ondersteuningsaanbod, dat sterk geënt is op een individugericht medisch zorgmodel. Relatie- of groepsgebonden problemen vragen echter om een andere methode. Een verbindende, herstelgerichte aanpak is uitermate geschikt om pestsituaties te helpen rechttrekken.
Dit boek belicht het aparte karakter van (cyber)pesterijen en trekt bewust de kaart van een hogeschoolbrede aanpak. Steunend op wetenschappelijk onderzoek en ervaringen uit het lager en middelbaar onderwijs, krijgen hogescholen en universiteiten theoretische en praktische handvatten aangereikt waarmee ze hun huidige anti-pestaanpak in vraag kunnen stellen en versterken. Aan de hand van een begeleidingscontinuüm worden alle verantwoordelijkheden in kaart gebracht en oplossingen geformuleerd. Hoe geef je gevolg aan meldingen door derden? Wie bemiddelt na een incident? Hoe werk je toe naar een herstelgerichte afwikkeling? Wanneer en op welke manier betrek je de omgeving van dader en slachtoffer? Uitgewerkte gespreksscenario’s en praktijkvoorbeelden uit Vlaanderen en Nederland maken het geheel concreet.
We publiceren alleen reviews die voldoen aan de voorwaarden voor reviews. Bekijk onze voorwaarden voor reviews.