Omcirkeling - I

Winnaar van de EU Literatuurprijs 2009


Winnaar van de Critics’ Prize 2007


Winnaar van de Brage Prize 2007


Genomineerd voor de Literatuurprijs van de Noordse Raad 2008

Omcirkeling I is het eerste deel van een trilogie die wordt gezien als een van de belangrijkste Noorse literaire werken van de jaren 2000. David kan zich niet herinneren wie hij is. Een bericht in de krant moedigt kennissen en vrienden aan hem brieven te schrijven, zodat hij zich kan gaan herinneren. De brieven creëren een netwerk van teksten waarin de biografie van David, de schrijvers en andere mensen worden herschreven en op het spel worden gezet.

Zijn jeugdvriend Jon, een muzikant die zijn evenwicht lijkt te verliezen, neemt contact op, zijn stiefvader Arvid, een priester die wacht op de dood, en zijn jeugdliefde Silje, een vrouw van middelbare leeftijd die erover nadenkt om een punt achter haar huwelijk te zetten. De brieven geven elk van hen een onverwachte kans om over hun eigen leven te praten, terwijl ze ook om het leven van David cirkelen. Maar wie is David eigenlijk?

Omcirkeling is een verhaal over identiteit en betekenis, en de vraag: wat is een leven, en hoe komt een levensverhaal tot stand onder invloed van het verhaal van anderen?

Carl Frode Tiller wordt bewonderd om zijn direct herkenbare, furieuze proza en zijn vermogen om complexe karakters te creëren wier lot vaak bezegeld lijkt door het onvermogen om te breken met hun eigen destructieve gedragspatronen die hun relaties met andere mensen markeren.

Over Omcirkeling I:


‘Briljant gestructureerde eerste roman. Als dit boek niet het eerste in een trilogie was, zou het nog steeds krachtig op zichzelf staan.’


- New York Journal of Books

‘Met Omcirkeling I heeft Carl Frode Tiller een roman gecreëerd die met Ibseneske virtuositeit en heel veel intelligentie is geschreven. Het boek is eenvoudigweg een meesterwerk.’


- Borsen, Denemarken

Carl Frode Tiller (1970, Namsos, Noorwegen) is ongetwijfeld een van de belangrijkste romanschrijvers van zijn generatie. Hij wordt bewonderd om zijn direct herkenbare, furieuze proza en zijn vermogen om levendige, complexe karakters te creëren wier lot vaak bezegeld lijkt door hun onvermogen om te breken met hun eigen destructieve gedragspatronen die hun relaties met andere mensen markeren. Hoewel ze misschien duister en wanhopig overkomen, slaagt Tiller erin deze tragische karakters op een manier te portretteren die de diepste sympathie bij de lezer opwekt.