Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Why does poetry appeal to music? Can music be said to communicate, as language does? What, between music and poetry, is it possible to translate? These fundamental questions have remained obstinately difficult, despite the recent burgeoning of word and music studies. Peter Dayan contends that the reasons for this difficulty were worked out with extraordinary rigour and consistency in a French literary tradition, echoed by composers such as Berlioz and Debussy, which stretches from Sand to Derrida. Their writing shows how it is both necessary and futile to look for music in poetry, or for poetry in music: necessary, because each art defines itself by reference to what it is not, and cannot be, in order to point to an idealized totality outside itself; futile, because the musicality of poetry, like the poetic meaning of music, must remain as elusive as that idealized totality; its distance is the very condition of the art. Thus is generated a subtle but unmistakable general definition of the nature of art which has proved uniquely able to survive all the probings of poststructuralism. That definition of art is inseparable from a disturbingly effective scepticism towards all forms of explication and explanation in critical discourse, so it is doubtless not surprising that critics in general have done their best to ignore it. But by bringing out what Sand, Baudelaire, Mallarmé, Proust, Debussy, Berlioz, Barthes, and Derrida all do in the same way as they work on the limits of the analogy between music and literature, this book shows how it is possible, productive, illuminating, and fascinating to work on those limits; though to do so, as we find repeatedly, in Chopin's dreams as in Derrida's 'tombeaux', requires us to have the courage to face, in music, our literal death, and the limits of our intelligence.