Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Symphonie ou oratorio rock d’un nouveau monde : tel pourrait être le sous-titre de ce recueil de poèmes — ou peut-être aussi : « Requiem ». (On pense au "Requiem pour la fin des temps" de Messiaen, mais en syncopé) : Et nous chantons des requiems avec du swing... écrit justement Simone Collet, avant d’ajouter, presque à la fin de son recueil, ce mot terrible : « Je meurs de toutes mes forces ». Oui, il y a là un chant très moderne et très désespéré du monde fou, fou, fou, qui est le nôtre. Ces poèmes claquent, vitupèrent, raillent, comme autant de coups de fouet dans notre vieille chair que nous voudrions confortable, mais qui a cessé de l’être. Le titre même, Magnum, est aussi, ne l’oublions pas, le nom d’une munition superpuissante très à la mode, en ce moment, au cinéma. Et ce long poème est comme une suite d’impact de magnum 357. Cela donne un ensemble haletant, pas de phrases, l’essentiel, le coup de poing au creux de l’estomac, le mot qui dérange, qui fait mouche, avec — en prime — la poésie « féminine » définitivement fusillée « aux poteaux de la nuit ».