Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
La nuit porte poèmes comme l’horizon sa messagère. Sous la voûte en tumulte, obstinément une femme de sable et d’écume traverse les ténèbres les yeux ouverts, d’une rive l’autre, entre Orient et Occident, comme en pays de renaissance. Écoutez-la murmurer à contre vent. Tel on ignore le sang qui tourne, naufragé en son île, fervent obscur. Puis l’aube s’élance, comme un oiseau dédoublé. Car « il faut une trêve à l’aile violente du deuil ». D’un lieu provisoire (Paris) à cet autre (Hammamet), la voie d’Amina Saïd est mouvance intérieure. Singulière et plurielle. Lumineuse en ses cercles à l’heure du dénouement. Il n’est de boussole que vertiges, « rituels du silence », dérives en éclats, fusions, déchirements. Mais le poème résiste au feu de la question. Il est du grain des métamorphoses dont on fait prodige de moissons. Et de recueil en recueil, l’œuvre d’Amina Saïd accomplit ce miracle. Lotfi Al Badi