Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Bedankt voor het vertrouwen het afgelopen jaar! Om jou te bedanken bieden we GRATIS verzending aan op alles gedurende de hele maand januari.

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 14,45

+ 28 punten

Levering 1 à 4 weken

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

In januari gratis thuislevering in België (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

Fernando Valverde (Granada, 1980) es uno de los poetas más relevantes de su generación. Sus libros de poemas han sido editados en más de una decena de países y traducidos a numerosos idiomas. En la actualidad es profesor de Poesía y Romanticismo en la Universidad de Virginia en los Estados Unidos. En Los hombres que mataron a mi madre ?la última entrega de la trilogía que Fernando Valverde comenzó con La insistencia del daño (2014) y continuó con Desgracia (2022)? el autor desvela la historia de su madre de manera que pudiese ser cualquier madre, pues simboliza la tragedia de nacer mujer en un mundo legislado por hombres. Acostumbrado a hacer «lírica de las ruinas», como escribió la profesora de la Universidad de Columbia Nathalie Handal, Valverde nos adentra en un bosque lleno de lobos y serpientes bajo el gobierno de la sociedad civil. Cuestiones como la orfandad, el maltrato, la mentira, la violencia, la manipulación o el miedo son tratadas con toda la crudeza de quien saboreó el veneno de la traición de su propia estirpe. Este libro magnifica una voz que Charles Simic calificó como «la más original de su generación» y que ha dado lugar a poemas que Raúl Zurita considera «condenados a la inmortalidad».