Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
— Écoutez ! Je sais que parler n’est pas bien : mieux vaut tout bonnement l’exemple, mieux vaut tout simplement commencer… j’ai déjà commencé… et — est-ce que réellement on peut être malheureux ? Oh, qu’est-ce que mon chagrin ou mon malheur, si j’ai la force d’être heureux ? Vous savez, je ne comprends pas comment on peut passer à côté d’un arbre, et ne pas être heureux de le voir, parler avec un homme, et ne pas être heureux de l’aimer ! Oh, seulement je ne sais pas m’exprimer…, mais combien il y a à chaque pas de choses si belles, que même l’homme le plus désemparé trouve belles ! Regardez l’enfant, regardez l’aurore du bon Dieu, regardez le brin d’herbe grandir, regardez les yeux qui vous regardent et qui vous aiment… Il était depuis longtemps déjà debout, parlant toujours. Le petit vieux le regardait maintenant avec épouvante. Elisabeth Procofievna poussa un cri : “ Ah, mon Dieu ” ayant deviné avant les autres, et joignit les mains. Aglaé courut vivement à lui, eut le temps de la recevoir dans ses bras et avec effroi, le visage déformé par la douleur, elle entendit l’esprit sauvage de “ l’esprit qui avait secoué et terrassé ” le malheureux.