Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
« D’autres jouaient mon rôle. D’années en années, on n’avait cessé de le reprendre. » Ainsi, le héros de L’eau douce, « resté à aimer sur place », voit le mouvement du temps s’accélérer autour de lui : l’eau douce des rivières s’élargit pareillement vers les estuaires. À notre connaissance, Jean Dubacq est le premier auteur français à s’abandonner délibérément à la durée, pour reconstituer — par touches fidèles et raffinées — ce que la mémoire a sauvegardé, sans chercher à restaurer les fragments détruits. Le paysage mental y gagne en pittoresque et en nuances. En musicalité aussi : comme certains textes de Léon-Paul Fargue, L’eau douce est un adagio qu’il faut accueillir et écouter.