Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Le Portrait de Dorian Gray (1945) est le deuxième des six films réalisés par Albert Lewin. C'est l'adaptation la plus connue et la plus réussie du roman d'Oscar Wilde et un exemple exacerbé de la mise en scène hollywoodienne classique. L'étude ici proposée est une analyse iconologique détaillée du film, visant à montrer comment, tout en étant un parfait produit de studio (tendance « film cultivé »), le film de Lewin est aussi une oeuvre singulière travaillée par une obsession d'artiste. En particulier, il s'agit de montrer que la « mise en scène » extraordinairement ciselée de Lewin y est entièrement pensée sur le modèle pictural, non pas au sens où on y trouve nombre de citations de tableaux (on a trop souvent réduit Lewin à cet aspect référentiel) mais au sens où c'est une profonde conception « picturale » de l'espace, de la profondeur, du cadre, du point de vue, de la figuration, du montage, de la narration, etc., qui régit le mode même de « penser le cinéma » d'Albert Lewin.