Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Le rapport entre Heidegger et le nazisme a été souvent traité. Mais la relation qui implique sa philosophie reste étrangement négligée. On omet l’essentiel : son effort pour intervenir de l’intérieur du national-socialisme. La « guerre des recteurs » en 1934 commence comme un meurtre policier. Mais elle débouche sur la « seconde philosophie » de Heidegger : criminaliser comme « nihilisme », à la façon nazie, la philosophie entière depuis les Grecs. Telle est la « déconstruction », terme fatal du Heidegger d’après-guerre, glorifiant la Mobilisation totale de Jünger. Heidegger maintient ses vues les plus fanatiques, au prix d’un retournement de définitions trop habile. Démonter ce piège, c’est ouvrir une voie inexplorée entre narration et philosophie : dans leur interaction. Il faut, avec Hölderlin, déchirer le piège.