Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
« La rêverie est le dimanche de la pensée » confiait Amiel à son journal intime. Et n’est-ce pas cette rêverie d’un funambule de l’instant en équilibre balancé sur son fil de vie qui peut susciter, au-delà des petits riens du quotidien, la survenance d’une certaine poésie vagabonde ? Nul n’échappe à cette errance de l’esprit, à ce fantasme du beau, à cette quête incessante de l’absolu et du toujours. La plupart gardent cette richesse en eux et pour eux. Le poète, lui, s’efforce de la transcrire et de la communiquer en toute simplicité. Le dire se veut ici informel ou rythmé, réaliste ou surréaliste, passionné ou sensuel, cartésien ou abscons, joyeux ou nostalgique. Mais il se veut aussi panaché d’humour tendre afin d’autoriser la survie souriante des zéros pointés que nous sommes ou serons tous.