Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Poesía francesa contemporánea traducida por Miguel CasadoAl abrir La confusión de las especies, la primera impresión es que se trata de una propuesta fuerte. Poemas extensos de articulación fragmentaria, con notable intensidad rítmica, enlazan cadenas de imágenes con sintaxis sencilla y una lógica enumerativa, que se sostienen en su impacto directo y sucesivo, sin otro contexto ni hilo que su materia sensorial: la sonora, desde luego, y la predominante visual, además de las texturas de lo oscuro, de lo líquido o aéreo, de lo intrincado −y lo ácido, lo agrio, lo seco.Ildefonso Rodríguez ha descrito estas imágenes como «relámpagos de lo próximo lejano», reuniendo la luz hiriente, que en pocos segundos vuelve a ser oscuridad, con el juego de distancias que definía el aura benjaminiana. Está ahí, sin duda, la tradición del surrealismo, pero filtrada ya, a lo largo de muchas décadas, en un canon personal que opone vida a autoridad, que no es canónico.No cabría hablar mucho de cómo son estas imágenes, porque su propia fuerza excluye palabras que les sean exteriores; pero se diría que no buscan una elaboración compleja, que no componen algo como escenas ni generan tramas narrativas. La escritura deja en el papel nombres, sustantivos, adjetivos escasos y siempre precisos en su sensación, y son las cosas y seres, los hechos que así se nombran, los que abordan al lector, lo impregnan y conducen.Miguel Casado