Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Los desnudos de Music, ni heroicos ni eróticos, más que desnudos, serán antes bien, por tanto, cuerpos al desnudo. Figuras solitarias de filósofos o estilitas, avatares de la "Vanitas" barroca, son más mortificaciones que glorificaciones. Móviles, estáticos, sarmentosos, flacos, porque obedecen al orden del espíritu, y no a los desórdenes del deseo, esos torsos estrechos de costillas marcadas, esos miembros alargados que ya no respetan las reglas de un "nomos", esos ligamentos finos, a punto de romperse como ramas, esas manos de dedos larguísimos que revolotean convocan una teoría de efigies similares. Music, ciudadano de la Kakania de Musil, es heredero de los pintores del cuerpo que, del Greco a Schiele, de Klimt a Boeckl, de Goya a Kokoschka, han desplegado una danza macabra de efigies de torsos estirados y miembros alargados y enjutos, pero que, sin embargo, no asustan. Esa carne precaria, cuya supervivencia no garantiza ninguna ley de construcción, cuya perfección o perpetuación no garantiza ninguna regla de armonía, la captan siempre como en el umbral del ôrigor mortisö.