Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Contemporary philosophers frequently assume that Kant never seriously engaged with Spinoza or Spinozism-certainly not before the break of Der Pantheismusstreit, or within the Critique of Pure Reason. Offering an alternative reading of key pre-critical texts and to some of the Critique's most central chapters, Omri Boehm challenges this common assumption. He argues that Kant not only is committed to Spinozism in early essays such as "The One Possible Basis" and "New Elucidation," but also takes up Spinozist metaphysics as Transcendental Realism's most consistent form in the Critique of Pure Reason. The success -- or failure -- of Kant's critical projects must be evaluated in this light. Boehm here examines The Antinomies alongside Spinoza's Substance Monism and his theory of freedom. Similarly, he analyzes the refutation of the Ontological Argument in parallel with Spinoza's Causa-sui. More generally, Boehm places the Critique of Pure Reason's separation of Thought from Being and Is from Ought in dialogue with the Ethics' collapse of Being, Is and Ought into Thought.