Het einde van een reis

In Jean-Christophe 3 – Het einde van een reis ontvlucht de Duitse componist Jean-Christophe na een bewogen periode Parijs en vindt rust in de bergen van Zwitserland. Voor de lezers van Marcel Proust, Stefan Zweig en Roger Martin du Gards De Thibaults.

Jean-Christophe voelt zich steeds beter op zijn plek in Parijs; als componist ontwikkelt hij zich verder en hij bouwt een naam op in gegoede kringen. Zijn goede vriend Olivier wijkt niet van zijn zijde; samen bezoeken ze geregeld muzikale avondjes. Op een van die soirees leert Jean-Christophe Grazia kennen, een gravin die zich opwerpt als zijn beschermvrouwe. Maar het zijn roerige tijden in Frankrijk, met veel sociale onrust, en wanneer de twee vrienden betrokken raken bij een revolutionair groepje, lopen de zaken uit de hand. Jean-Christophe moet na een gevecht in paniek vluchten naar Zwitserland. Pas daar verneemt hij het nieuws van het overlijden van zijn vriend bij hetzelfde gevecht.

In Zwitserland herstelt Jean-Christophe langzaam van zijn grote verdriet en zoekt hij troost in de muziek. De rust blijkt helaas van korte duur: de vrouw van zijn vriendelijke gastheer verleidt hem tot een affaire. Teleurgesteld in zichzelf probeert hij vervolgens vergetelheid te vinden in de eenzaamheid, hoog in de bergen. Tot hij zijn vroegere vriendin Grazia terugziet en toch weer durft te hopen op een gunstige wending van zijn lot.

In de pers

‘Een verrukkelijke romancyclus. Wie nu in deel 1 begint, krijgt er een vriend bij met wie hij het hele voor jaar onder de pannen is. En hij hoeft niet te treuren als het uit is, want in juni verschijnt deel 3 al. Wat een heerlijk vooruitzicht!’ de Volkskrant

‘Voor wie tussen de regels door leest, is Jean-Christophe een aanklacht tegen alles wat verdeelt en een pleidooi voor alles wat verenigt en verheft. Het is een ultieme poging om de Germaanse levenskracht en de Franse esprit met elkaar te verzoenen.’ ???? De Standaard

‘Het boek barst van de schitterende passages. Rolland kon buitengewoon mooi schrijven. Vooral de laatste honderd bladzijden van Dageraad zijn van een onvergetelijke schoonheid. Een van de mooiste boeken die ik ooit las over liefde en vriendschap.’ De Groene Amsterdammer