Het vloedgetij

Doorheen zijn werk getuigt Claude van de Berge hoe hij gebeten wordt door het mysterie, het laat hem nooit los. Die zachte maar volhardende greep zet de massacultuur van de commercialisering op losse schroeven, het is een vraag aan en tegelijk een antwoord op de ontzielende dictaten die de economie zelfs aan de kunst oplegt.

Vloedgetij, metafoor voor ontgrenzing, ontzelving, vervoering, vormt een stroom van verbale ritmen waarmee de stem van de lezer een eenheid aangaat. Dat wat de kwantumfysica ‘trilling’ noemt, de mystiek ‘eenheid’ en de poëzie ‘woord’, wordt een
ervaring van meditatieve verbondenheid, of vervulling van het onzegbare. Zijn poëzie spiraliseert rond het mysterie, dat esthetisch, existentieel en wezenlijk een middelpunt vormt.

In dialoog met schitterende foto’s van
Arlette Walgraef.





CLAUDE VAN DE BERGE (Assenede, 1945) wordt steeds meer erkend als een van de belangrijke vernieuwers in de hedendaagse Nederlandstalige literatuur, waarin hij een eenzame en eigen plaats inneemt. In 2010 verscheen bij Uitgeverij P de bloemlezing Het zwijgende woord.
Het vloedgetij is zijn veertiende poëziebundel.


Over Heelaloog:

‘(...) niet alleen een visie, maar ook een visioen, gevoed door jaren ervaring, reflectie en ascese.(...) Dit is poëzie die alleen kan geschreven zijn door iemand die zich gelukkig voelt binnen een sneeuwende sfeer. Door een dichter die een geloofsbelijdenis uit en oproept om te geloven, niet in een kerk, maar in een kosmos. Wat door dit heelal en door deze bundel waart is de unendliche Geist der Poesie.’ POËZIEKRANT

Over De overblijfselen:

‘Hij beweegt zich op het raakvlak van spreken en zingen, van zwijgend mediteren en beschouwend spreken. Zijn doel is het aanraken van het mysterie. (...) vertederend zacht en trefzeker in zijn woordkeuze. Een intrigerende bundel en een belangrijk moment in een al even intrigerend dichterschap.’ NBD BIBLION