Het uur van de wolf

In Het uur van de wolf zien we in woord en beeld hoe het lichaam zich een uitweg zoekt uit het strakke keurslijf. Hoe elke spier haar eigen vluchtlijn zoekt, elk orgaan haar eigen opstandige, duistere, ingehouden zang. Als gemartelde schoonheid danst en versteent het lichaam. Het dwarrelt tenslotte uiteen in fragmenten van beweging en trekt nasporen op de bladen van deze bundel.

Het uur van de wolf is een dans als ode aan de leegte, een eindeloze keten ook waarin het lichaam zijn ver-geten verhaal vertelt. Het is tevens een ode aan de ambiguïteit van het lichaam: ‘Het lichaam als muziek gewikkeld in stilte die langzaam openbarst’. Dit boek is het ontroerende resultaat van de intense samenwerking tussen dichter, danseres en fotograaf.


Antoon Van den Braembussche (Eeklo, 1946) doceerde kunstfilosofie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Kunstkritiek aan de VUB. Als dichter maakte hij onder meer furore met Liefdesverklaring (Yang, 1979) en Kant-tekeningen (Uitgeverij P, 2007).
Over Kant-tekeningen schreef Elke Müller: “Hier stap je als lezer in een tussenwereld, de wereld van de zondvloed, het niemandsland tussen geboorte en dood”.

Benn Deceuninck (Veurne, 1960) is fotograaf die met beeld en beeldreeksen wil getuigen van de schoonheid hier & nu. Over zijn werk getuigde B. De Beurme: “Ik kan niet anders dan concluderen in alle nederigheid dat Benn ons een weg toont, suggereert die erin bestaat ons over te geven aan de kracht van het onmeetbare dat in elk van ons schuilt”.

Emilie de Vlam (Brugge, 1969) is danseres. Ze studeerde multiculturele en mondiale studies aan de Universiteit Gent. Haar roots liggen in body weather/butoh. Ze vervolmaakte zich in Japan bij Akira Kasai en Min Tanaka. Haar dans raakt de grenzen van het menselijke wezen. Het risico van het onzekere en de interactie met het publiek staan hierbij centraal.