Hebben ze zin?

Levensbeschouwelijke vakken? Wie ligt daar nog wakker van, zou je kunnen denken. De secularisering vond al ruim ingang, toch? Het onderwijs ligt daar wakker van! Verschillende koepels zijn immers de zoektocht gestart naar de invulling en de plaats van levensbeschouwelijke vakken in het onderwijs. Terwijl het Vlaamse Gemeenschapsonderwijs (GO!) (heel recent) pleit voor één uur levensbeschouwelijke vakken per week, reageren bisschoppen dat de rooms-katholieke godsdienst een prominente plaats moet blijven krijgen in het studiecurriculum. Het debat is begonnen...Ook ouders en jongeren liggen er wakker van. Zij dienen immers een levensbeschouwelijke keuze te maken. Jongeren geven het belang aan van vakken die hun levensbeschouwelijke zoektocht ondersteunen, net in een geseculariseerde maatschappij. Over de levensbeschouwelijke vakken in het onderwijs wordt echter meestal zwart-wit gediscussieerd. Dit boek pakt het anders aan. Het wil vanuit de levensbeschouwingen zelf een antwoord bieden op de plaats en de betekenis van deze vakken in het onderwijs. Het geeft een blik op de historiek van levensbeschouwing in Vlaanderen, de verschillende doelen die levensbeschouwelijke vakken willen bereiken en het toont reacties van zowel academici als ouders. Zo kan men met kennis van zaken een onderbouwde keuze maken.Met bijdragen van Ahmed Azzouz, Claudia Claes, Gustaaf Cornelis, Papatya Dalkiran, Rik Pinxten, Roger Standaert, Lieve Van Daele, Hein van Renterghem en Maurice van Stiphout.Christian Van Kerckhove is coördinator van het expertisecentrum Mix!t en voorzitter van de opleiding sociaal werk, HoGent. Katrien De Maegd is lector en voorzitter van de lerarenopleidingen kleuter en lager onderwijs, HoGent. Frank Stappaerts is inspecteur-adviseur coördinator niet-confessionele zedenleer. Papatya Dalkiran is als lector niet-confessionele zedenleer en onderwijsdidacticus verbonden aan de lerarenopleidingen van HoGent en UGent. Joris Van Poucke is als lector en onderzoeker verbonden aan HoGent, expertisecentrum Mix!t.