Haspengouw, levensloop van een landschap

Dit is Haspengouw

Verhaal van een landschap

Voorwoord

Mag ik me even voorstellen?

Ik ben Haspengouw, de warmste streek van Vlaanderen. Eigenzinnig en gastvrij, vruchtbaar en gul.

Met mijn poëtische vergezichten zet ik je aan het dromen. Bronwater borrelt her en der op, en stroomt via de Herk, Mombeek en Demer door mijn aders. In mijn velden, valleien en bossen herberg ik unieke dieren en planten. Sommige van hen willen nergens anders wonen.

Zie hoe het graan op mijn velden naar je wuift. Zet je tanden in de sappige vruchten die in mijn boomgaarden rijpen. Struin door de eeuwenoude steden die mee mijn karakter bepalen. Geniet van de gezellige couleur locale in mijn rustige dorpen, waar je nog proeft van het Haspengouw van weleer.

Maar weet: ik ben zoveel meer dan een mooie verpakking. Als je wat beter kijkt, zie je dat ik uit vele lagen besta.

Het begint al met mijn ondergrond, de bouwstenen waaruit ik ben opgebouwd. Onvoorstelbare natuurkrachten en historische klimaatveranderingen verrijkten mijn bodems met leem, klei en mergel. Al honderdduizenden jaren voed ik hongerige mensenmonden.

Mijn vruchtbare gronden vormden jager-verzamelaars om tot boeren, boden hen een veilige thuis, deden dorpen en steden verrijzen. Het zijn deze landschapsbouwers die me kneedden naar hun behoeften, die me mijn unieke uiterlijk schonken.

Over mijn heerbanen marcheerden Romeinse sandalen de overwinning tegemoet. In mijn kastelen is gevochten op leven en dood. In mijn kerken, abdijen en begijnhoven werd menig vroom woord gesproken. Via mijn straten, paadjes en holle wegen liepen mensen van kerk naar haard, van plein naar boomgaard, van dorp naar veld.

Jong ben ik niet meer, al voel ik me energieker dan ooit en klaar voor mijn toekomst als Landschapspark.

Ik ben Haspengouw en dit is mijn verhaal.