Handboek neurologische communicatiestoornissen

Dit handboek is bedoeld voor iedereen die interesse heeft voor neurogene communicatiestoornissen
in de ruime zin van het woord. Naast de primaire neurologische
spraak- en taalstoornissen (afasie, dysartrie en apraxie), gaat het boek ook in op
communicatiestoornissen die samengaan met andere, meer algemene neurologische
dysfuncties en condities (dementie, craniocerebrale traumata en rechterhemisfeerletsels).
De beschreven aandoeningen worden zoveel mogelijk gekaderd in het ICF-model
– International Classification of Functioning, Disability and Health, dat ontwikkeld
werd door de Wereldgezondheidsorganisatie. Neurologische spraak-, taal- en
communicatiestoornissen leiden immers niet enkel tot gestoorde lichaamsstructuren
en -functies, maar ook tot beperkingen op het vlak van het uitvoeren van activiteiten
en tot restricties bij het participeren aan het sociaal en maatschappelijk
leven. Elke ernstige neurologische aandoening geeft bovendien aanleiding tot een
sterk verminderde levenskwaliteit, zeker wanneer de communicatie is aangetast.
Ten slotte mag ook de invloed van contextuele factoren niet worden onderschat,
zoals de belangrijke rol die personen uit de omgeving spelen.
Ook taalveranderingen die samengaan met de normale oude dag, komen aan bod.
Hierbij gaat het weliswaar niet om taalstoornissen, zoals die voorkomen bij bijvoorbeeld
afasie, of om taalproblemen die secundair zijn aan diffuse hersenschade,
zoals bij dementering of een niet-aangeboren hersenletsel. Maar om een adequate
differentiële diagnose te stellen, is het belangrijk om enige notie te hebben van de
fenomenen die zich bij het normale verouderingsproces voordoen.