Grootse patiënten, kleine therapeuten

De narcist wordt vaak voorgesteld als iemand die niet in staat is een ander lief te hebben en die alleen zichzelf graag ziet en bewondert. We kunnen ons ook een persoon voorstellen die mooi en aantrekkelijk denkt te zijn en zelfvoldaan gefascineerd is door het eigen imago. Sinds Freud in 1914 dit begrip introduceerde, zijn de opvattingen over de psychopathologie, de psychodynamiek en de psychogenese sterk geëvolueerd.
Hiermee gaan uiteenlopende strekkingen over de psychotherapeutische implicaties gepaard. Zo maakt het een groot verschil of we het narcisme beschouwen als een fixatie in de ontwikkeling dan wel als een secundaire, defensieve formatie. Of narcisme deel uitmaakt van de algemeen menselijke psychologie dan wel verwijst naar een stoornis. Hoe kunnen we het psychisch lijden van de narcistische patiënt begrijpen? Hoe kunnen we hem uit de gevangenis van het spiegelpaleis of van de echokamer bevrijden? En wat als zijn narcisme soelaas biedt voor nog grotere pijnen? Narcistische pathologie blijft een harde noot om te kraken. Uit diverse psychoanalytische windstreken wordt vanuit hedendaagse inzichten rond psychotherapie en narcisme gereflecteerd.

Uit de inhoud:
Vier personages – Zoals een liefdevol sprekende spiegel – Narcistische patiënt in psychoanalystische psychotherapie – Narcistische woede in theorie en praktijk – Destructief narcisme en projectieve identificatie – Hyperindividualisme. Narcisme aan het begin van de 21ste eeuw.

Over de auteur(s):
Mark Kinet, psychiater en psychoanalytisch psychotherapeut, is hoofdgeneesheer van de Kliniek Sint-Jozef in Pittem, Centrum voor Psychiatrie en Psychotherapie. Luc Moyson is beleidspsycholoog in een residentieel psychoanalytisch programma voor adolescenten in het U.C. Sint- Jozef in Kortenberg, opleider en supervisor in de Specialisatie Psychoanalytische Psychotherapie van de K. U. Leuven en heeft een zelfstandige praktijk.