Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten
Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
In her feminist inquiry into aesthetics and the sublime, Claire Raymond reinterprets the work of the American photographer Francesca Woodman (1958-1981). Placing Woodman in a lineage of women artists beginning with nineteenth-century photographers Julia Margaret Cameron and Clementina, Viscountess Hawarden, Raymond compels a reconsideration of Woodman's achievement in light of the gender dynamics of the sublime. Raymond argues that Woodman's photographs of decrepit architecture allegorically depict the dissolution of the frame, a dissolution Derrida links to theories of the sublime in Kant's Critique of Judgement. Woodman's self-portraits, Raymond contends, test the parameters of the gaze, a reading that departs from the many analyses of Woodman's work that emphasize her dramatic biography. Woodman is here revealed as a conceptually sophisticated artist whose deployment of allegory and allusion engages a broader debate about Enlightenment aesthetics, and the sublime.