Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Je pars à ta recherche, pour te coucher dans mon histoire, pour te coudre à ma vie, te sortir de l’ombre, pour te remodeler… Avec ce que j’apprendrai, ce qu’on me donnera, ce que je volerai, ce que j’arracherai, et surtout, surtout, ce que j’ajouterai. Avec mes rêves et mes phantasmes. Je veux te recréer de mes mains, de ma tête, de mes gènes. Comme je « tiens » certainement de toi, tu tiendras de moi. Le petit peu de ton sang dans mes veines, je le vois couler sur le papier. De mon cerveau à mes doigts, il traverse tout mon corps. Non, je ne m’acharnerai pas à camoufler tes cicatrices. Tiré des gravats, ton personnage-patchwork affiche les marques de l’oubli : éclats recollés, petits bouts de récits mal joints, bribes de souvenirs ébréchés, silences et amnésies volontaires, le puzzle se lira aisément. Non, je n’emploierai pas la chirurgie esthétique. Monstre pour ta famille, Amélie, monstre tu resteras dans mon récit ; comme Frankenstein, à la frontière de la pierre. Un monstre que je réveille et au travers duquel je me recherche, je me relis. Dans ta nouvelle vie j’insérerai mes propres ingrédients, mon propre venin, mes propres bassesses… « Mon » Amélie, je te veux pire que toi-même…