Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
We gebruiken cookies om:
De website vlot te laten werken, de beveiliging te verbeteren en fraude te voorkomen
Inzicht te krijgen in het gebruik van de website, om zo de inhoud en functionaliteiten ervan te verbeteren
Je op externe platformen de meest relevante advertenties te kunnen tonen
Je cookievoorkeuren
Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Ante el anuncio de un discurso sobre la embriaguez, podemos esperar ver surgir o bien un análisis paciente de las características propias de ese estado y sus significaciones (el entusiasmo, lo dionisíaco, la fiesta, etc.), o bien una exaltación fogosa del exceso, el extravío, el arrebato. Un discurso sobrio o un discurso ebrio, es eso lo que se aguarda, con temor o esperanza. Un movimiento hacia la sobriedad o hacia la embriaguez. No estamos lejos de pensar: razón o pasión, filosofía o poesía. Sin embargo, es la filosofía la que dice que ?lo verdadero es el delirio báquico en el que no hay un solo miembro que no esté ebrio?; e igualmente, agrega Hegel, lo verdadero es ?la quietud simple y transparente?. Pero dicha quietud es tal por efecto de la embriaguez, ya que ?precisa el texto? ?distinguiéndose de los otros, cada uno de los miembros también se disuelve de manera inmediata?. (Como Hegel, Schelling festeja también la bacanal de la verdad, y Hölderlin su aorgía. Es un gran recuerdo común a los tres amigos del Stift, su mutuo bautismo en una nueva era. Se los oye inventar himnos en el cabaret). Queda abolida toda distinción, toda separación, como el encaje mallarmeano, ?en la duda del juego supremo?. La duda suspendida entre la distinción y la disolución, entre las figuras claras y el tumulto, la confusión, el magma ?¿es realidad o sueño, locura o sensatez?? podría ser un buen método: el genio maligno sería el alcohol, pero por más que me engañe no puede negar que soy, yo, que bebo o creo beber, y cualquiera sea el licor del que se trate. Ego sum, ego existo ebrius.