Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
La poesía de Manuel Durán ha sido elogiada por Jorge Guillén y por Octavio Paz, ha sido estudiada en una monografía de Moraima Semprún Donahue, aparece en varias antologías. Sus poemas breves son fáciles de entender y apreciar individualmente, pero el conjunto es más complejo, se abren otras perspectivas, y muy pronto el panorama se hace más vasto, casi incontrolable, los poemas avanzan en varias direcciones, a la vez contradictorias y complementarias. Algunos se inspiran en la belleza del mundo natural, se encienden como cohetes que brillan unos instantes en el cielo nocturno, y quedan grabados en la retina. Otros, irónicos, contradictorios, absurdos, cerca del surrealismo, apuntan hacia T.S. Eliot y Franz Kafka.