Een luchtbel in een vluchtige rivier

In weerwil van de opinion chic dat poëzie onvertaalbaar zou zijn, gelooft Jean Pierre Rawie dat elk gedicht te vertalen is, al duurt het soms lang vóór gedicht en vertaler elkaar vinden. Dat is niet erg: een gedicht heeft de tijd.

Al vele decennia vertaalt Rawie even geestdriftig als begenadigd gedichten uit vroeger tijden, waarbij hij slechts één regel in acht neemt, die van Dante Gabriel Rossetti: a good poem should not be turned into a bad one.

In Een luchtbel in een vluchtige rivier heeft Rawie, ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag, voor het eerst een groot aantal van zijn vertalingen verzameld en voorzien van uitgebreide toelichtingen. Daarbij laat hij alles ter sprake komen wat hij relevant acht. Dat kan de omstandigheden betreffen waaronder de vertaling is ontstaan, maar ook weetjes over de oorspronkelijke dichter en de tijd waarin hij leefde, of over de vorm van het gedicht.

Een luchtbel in een vluchtige rivier is een even belangwekkende als onmisbare bundel voor de echte poëzieliefhebber.




Jean Pierre Rawie (Scheveningen, 1951) is een van de meest geliefde dichters van Nederland. Zijn bundel Onmogelijk geluk behoort tot de succesvolste dichtbundels aller tijden. Rawie ontving in 2008 de Charlotte Köhler Prijs voor zijn gehele oeuvre. Zijn laatste dichtbundel is Handschrift.




Over De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag:

‘Werd Rawie eind jaren tachtig al melancholischer, minder ironisch, en maakte zijn studentikoze toon plaats voor een gestileerdere behandeling van zijn thema, deze bundel klinkt nog doorleefder. De perfectie waarmee hij zijn regels op maat snijdt, met nergens een lus of een knoopje of een rijm dat knelt, dwingt bewondering af.’

TROUW




‘Rawie is het levende bewijs dat een dichter het beste zijn eigen goddelijke gang kan gaan, zonder zich iets aan te trekken van anderen, de literaire kritiek voorop.’

ELSEVIER